Table of Contents
Panimula:
Ang parabula ay isang kwento na may aral na karaniwang ginagamit ni Hesus upang ituro ang mahahalagang aral sa pananampalataya at pamumuhay. Isa sa pinakatanyag at makapangyarihang parabula sa Bibliya ay ang “Parabula ng Nawalang Anak” o mas kilala bilang “The Prodigal Son.” Ang kwentong ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagpapatawad, pagbabalik-loob, at tunay na pag-ibig ng Diyos sa kanyang mga anak. Narito ang isang buo at detalyadong bersyon ng parabula, isinulat upang maging malinaw sa mga mambabasa mula sa lahat ng antas.
Mga Tauhan sa “Ang Nawalang Anak”
- Ang Ama – Isang mapagpatawad, mahabagin, at mayamang lalaki. Kumakatawan siya sa Diyos sa parabula.
- Ang Bunsong Anak – Lumayas at nilustay ang kanyang mana ngunit nagsisi at nagbalik. Kumakatawan sa mga makasalanang nagsisisi.
- Ang Panganay na Anak – Masunurin ngunit seloso at mapagmataas. Kumakatawan sa mga taong naniniwalang sila lamang ang karapat-dapat sa biyaya.
- Mga Alipin/Manggagawa – Tumulong sa pagsalubong at pagdiriwang ng pagbabalik ng bunsong anak. Kumakatawan sa mga taong sumusunod sa utos ng ama (o Diyos).
Parabula: Ang Nawalang Anak
Noong unang panahon, may isang mayamang ama na may dalawang anak na lalaki. Ang kanyang kabuhayan ay sagana, may malawak na bukirin, maraming manggagawa, at mga alagang hayop. Isang araw, ang bunsong anak ay lumapit sa kanyang ama at nagsabi:
Bunso: “Ama, ibigay mo na sa akin ang bahagi ko sa mana. Nais ko nang mamuhay ng sarili ko.”
Bagama’t nalungkot ang ama, pinahintulutan niya ang kahilingan ng kanyang anak. Ibinigay niya ang bahagi ng ari-arian sa bunsong anak, at kinabukasan ay umalis ito patungo sa malayong bayan.
Sa una, masaya ang bunsong anak. Gumastos siya sa marangyang kasiyahan, alak, babae, at mga bagay na pansamantalang nagbibigay-ligaya. Ngunit hindi nagtagal, naubos ang kanyang kayamanan. Dumating ang taggutom sa lugar, at wala siyang matakbuhan.
Naghahanap siya ng trabaho, at siya’y natanggap bilang tagapag-alaga ng baboy—isang kahihiyan para sa mga Hudyo noong panahong iyon. Gutom na gutom siya na halos kainin na rin ang pagkain ng mga baboy. Sa kanyang pagdurusa, napagtanto niya ang kanyang pagkakamali.
Bunso (sa sarili): “Sa tahanan ng aking ama, ang mga manggagawa ay may sapat na pagkain. Ako’y mamamatay sa gutom dito. Babalik ako sa kanya at sasabihin, ‘Ama, nagkasala ako sa Diyos at sa iyo. Hindi ako karapat-dapat tawaging anak mo. Gawin mo na lamang akong isang alipin.’”
Agad siyang bumalik sa kanilang tahanan. Malayo pa lang siya, nakita na siya ng kanyang ama. Tumakbo ito patungo sa anak, niyakap siya nang buong higpit, at hinalikan.
Ama: “Anak ko! Ikaw ay buhay at nakabalik!”
Bunso: “Ama, nagkasala ako sa Diyos at sa iyo. Hindi ako karapat-dapat tawaging anak mo.”
Ngunit tinawag ng ama ang kanyang mga alila:
Ama: “Dalhan ninyo siya ng pinakamagandang kasuotan. Suotan ng singsing ang kanyang daliri, at sapatos ang kanyang paa. Magkatay tayo ng pinatabang guya! Magdiwang tayo, sapagkat ang anak kong ito ay nawala ngunit ngayo’y natagpuan, namatay ngunit muling nabuhay!”
Habang nagaganap ang kasayahan, dumating ang panganay na anak mula sa bukid. Narinig niya ang tugtugan at sayawan. Tinanong niya ang isang alipin kung ano ang nangyayari.
Alipin: “Ang iyong kapatid ay bumalik, at ang iyong ama ay nagdiriwang.”
Nagngitngit ang panganay. Tumanggi siyang pumasok sa pagdiriwang. Lumabas ang ama at nakiusap:
Ama: “Anak, halika’t makiisa sa ating kasayahan.”
Panganay: “Ama, sa maraming taon ng paglilingkod ko sa iyo, hindi mo ako binigyan ni minsang kambing upang magdiwang. Ngunit nang bumalik ang anak mong lumustay ng iyong yaman sa masasamang gawain, siya pa ang ipinagdiriwang mo!”
Ama: “Anak, ikaw ay laging nasa akin, at lahat ng akin ay iyo. Ngunit ang kapatid mo ay namatay at muling nabuhay, nawala at natagpuan. Dapat lamang tayong magsaya.”
Aral ng Parabula:
- Ang tunay na pag-ibig ay hindi tumitingin sa nakaraan, kundi sa pagbabalik at pagbabago.
- Ang Diyos ay laging handang tumanggap sa mga nagsisisi.
- Mahalaga ang pagpapatawad, kahit sa gitna ng pagkakasala.
- Hindi dapat ipagkait ang biyaya ng ibang tumanggap ng awa, sapagkat ito ay galing sa Diyos, hindi sa tao.
Pagsasanay o Aktibidad (Optional for Teachers)
I. Pag-unawa sa Kwento
Panuto: Sagutin ang mga sumusunod na tanong batay sa parabula na “Ang Nawalang Anak.”
- Sino-sino ang mga pangunahing tauhan sa kwento?
- Ano ang ginawa ng bunsong anak matapos niyang makuha ang kanyang mana?
- Ano ang naramdaman ng ama nang bumalik ang anak?
- Bakit nagalit ang panganay na anak?
- Ano ang aral na nais iparating ng kwento?
II. Pagpapahayag ng Damdamin
Panuto: Ilarawan sa 3–5 pangungusap kung ano ang iyong nararamdaman kung ikaw ay:
- Ang ama na muling niyakap ang kanyang anak
- Ang alibughang anak na nagbalik-loob
- Ang kapatid na hindi natuwa sa pagbabalik ng kanyang kapatid
III. Pagsusuri ng Katangian ng Tauhan
Panuto: Punan ang talahanayan. Isulat ang mga katangian ng bawat tauhan at magbigay ng patunay mula sa kwento.
| Tauhan | Katangian | Patunay mula sa kwento |
|---|---|---|
| Ama | ___________________ | ____________________________________________ |
| Bunsong Anak | ___________________ | ____________________________________________ |
| Panganay na Anak | ___________________ | ____________________________________________ |
IV. Paglalahad ng Opinyon
Panuto: Sagutin ang tanong:
Sa iyong palagay, tama ba ang ginawa ng ama na tanggapin muli ang anak na nagkasala? Bakit?
Sumagot sa hindi bababa sa 5 pangungusap.
V. Malikhaing Gawain (Optional for Values Integration)
Panuto:
Gumuhit ng isang eksena mula sa kwento na sa tingin mo ay may pinakamalalim na damdamin (hal. ang yakapan ng ama at anak). Kulayan ito at lagyan ng pamagat.
VI. Pagsasadula (Group Activity)
Panuto:
Hatiin ang klase sa mga grupo. Gamitin ang sariling mga salita upang isadula ang parabula ng “Ang Nawalang Anak.”
Bigyang-diin ang pagsisisi, kapatawaran, at pagmamahal sa pamilya.
